Op 6 maart 2024 verdedigde Sebastiaan Remmers met goed gevolg zijn proefschrift met de titel: ‘Studies on the natural history of prostate cancer and multivariable risk stratification in early detection and treatment’. Onder leiding van zijn promotoren Prof.dr. Monique J. Roobol (afdeling Urologie, Erasmus MC) en Prof.dr. Arno (G) J.L.H. van Leenders (afdeling Pathologie, Erasmus MC) werkte Remmers aan onderzoek op het gebied van het natuurlijk beloop van prostaatkanker en risicostratificatie voor het vroeg vinden van prostaatkanker en de behandeling van prostaatkanker.
Samengevat beschrijft Remmers in zijn proefschrift het volgende:
Prostaatkanker is één van de meest gediagnosticeerde vormen van kanker. Een gerandomiseerde, gecontroleerde studie (de ERSPC-studie, www.erspc.org) heeft aangetoond dat vroege opsporing met behulp van een bloedtest, de zogenaamde PSA-test, de sterfte aan de ziekte verlaagt. In het proefschrift heeft Remmers, samen met collega’s, laten zien dat mannen als gevolg van vroege opsporing gemiddeld genomen één jaar eerder prostaatkankerpatiënt worden in vergelijking met mannen die de PSA-screeningtest niet hebben ondergaan. Echter, zodra mannen zijn gediagnosticeerd met prostaatkanker, leven ze langer zonder dat de prostaatkankertumor progressie vertoont. Dit laat zien dat screening met als start de PSA-test de ziektelast kan verminderen.
Daarnaast heeft Remmers aangetoond dat er veel hulpmiddelen beschikbaar zijn voor de detectie van prostaatkanker in het diagnostisch traject. Verwijzing voor prostaatbiopten nadat een verhoogde PSA-waarde is gemeten kan op basis van alleen die verhoogde PSA-waarde, maar kan ook op basis van zogenaamde multivariabele voorspelmodellen. Deze multivariabele voorspelmodellen combineren meerdere relevante klinische factoren (denk aan leeftijd, wel/geen plasklachten, PSA-waarde, volume van de prostaat, etc.) in een individuele kans. Remmers heeft laten zien dat niet alle modellen kunnen worden gebruikt in een situatie waarin zo’n model niet ontwikkeld is. Tenslotte beschrijft Remmers in zijn proefschrift dat ontwikkelingen in het pathologische beoordelingssysteem (het beoordelen van weggenomen weefsel uit de prostaat) bijdragen aan het verbeteren van de diagnostische en prognostische risicovoorspelling.